Boedapest halve marathon, I did it! Wat een prachtige stad om hard te mogen lopen en wat heb ik ontzettend genoten van die 21 kilometer! Hoe het ging lees je in dit raceverslag!

De wekker stond om 06:15 uur, maar ik was al klaar wakker rond zes! Super goed geslapen en zonder zenuwen wakker worden, heerlijk. Rond 07:00 uur zaten Esther en ik aan het ontbijt. Twee bruine boterhammen met kaas en een eitje en eentje met jam. Ontbijt viel fijn en nog steeds met weinig zenuwen liepen we richting startgebied.

Waar de dag met bewolking begon, kwam ineens de zon tevoorschijn. Duimen dat het koel zou blijven en we geen last zouden krijgen van de warmte. Na een half uur durend ondergronds toiletbezoek en gezelligheid met een niet Engels sprekende toiletdame, doken we een half uur voor de start weer boven de grond om daar ook nog maar een keer in de rij voor de dixies te gaan staan. Zo leuk om te zien dat bij ieder hardloopevenement, waar dan ook, het ritueel van alle hardlopers hetzelfde is en de rijen altijd te lang zijn, maar gelukkig ging het snel en konden we ons startvak in. Helaas startten we niet samen, maar dat geeft mij altijd wel een beetje rust. Laat mij maar helemaal alleen in een vak staan, zodat ik rustig blijf en niet hyper word van de ander.

Om 10:00 uur klonk dus het startschot en rustig kon ik aan de Boedapest halve marathon beginnen! Er waren echt wel wat zenuwen aanwezig, maar ik voelde mij ontzettend goed en mijn nieuwe Russische vriend Sergei gaf aan dat het een prachtig avontuur ging worden, nou daar vertrouwde ik dan maar op! Na de start was het enige waar ik aan dacht, langzaam beginnen. Niet te snel starten, want daar krijg ik later altijd last van! Het snelle starten is een valkuil en iets wat ik ontzettend moeilijk vind om aan te passen, maar vandaag ging het super! Ik startte een soort van langzaam en hield daarna een constant tempo lang vast!

Boedapest is zo ontzettend prachtig en de route kwam ook langs de meest bijzondere gebouwen en bruggen. Bij kilometer vijf ging het heel even omhoog, maar ook snel weer naar beneden. Langs de rivier de Donau was het zo ontzettend fijn lopen. Lange vlakke wegen en genoeg ruimte voor iedereen. Want wat een menigte! Je kwam elkaar op verschillende kruisingen tegen en aan de overkant van de rivier zag je bijvoorbeeld de topatleten alweer rennen. Ik had tot kilometer dertien echt nergens last van, maar daarna kwam langzaam de vermoeidheid en dorst. Gelukkig zakte ik nog steeds niet in en waren en genoeg drinkposten. Twee bekers drinken en door. Pas bij kilometer 18 zakte ik echt in. Met nog een goede ‘berg’ uit het niets en gewoon het feit dat een halve marathon lang is, ging ik steeds langzamer lopen.

Na 21 kilometer en een beetje kwam ik ontzettend moe en zeer emotioneel over de finish. I did it! Liggend in het gras en in tranen belde ik mijn ouders op om te vertellen dat ik zo ontzettend lekker gelopen had, eindelijk weer eens! Zo ontzettend lang geleden dat ik dit gevoeld heb! Ik ben echt ontzettend blij met mijn eindtijd (02:01:52) en ik had echt niet harder gekund. Was ik sneller gestart of tussendoor versneld, dan denk ik dat de tijd zelfs langzamer zou zijn geweest, dus super blij met dit resultaat!

Deze twee gekken zijn na douchen en omkleden de hoogste berg van Boedapest op geweest om eens even goed te kijken waar we nou hebben gelopen. Heel slim was het niet, maar zeer voldaan en 41.571 stappen verder; Lig ik nu in bedje dit raceverslag te typen en had mij geen mooiere Boedapest halve marathon en dag kunnen wensen!

Benieuwd hoe het met Esther is gegaan? Lees dan even verder!

Zo fijn als Kelly deze halve marathon heeft gelopen, zo rot liep ik hem. Elke stap was een gevecht met mezelf, ik liep gewoon echt niet lekker. Ondanks dat ik m’n eerste 10 kilometer in zo’n 56 minuten liep. Het kostte me zoveel moeite en daarna stortte ik (ook door de warmte) helemaal in. 02:05:28 is m’n eindtijd. Absoluut niet slecht, ik zou er zelfs blij mee zijn als ik lekker had gelopen maar nu overheerst nog een rotgevoel. Over een aantal maanden kijk ik er vast met een glimlach naar terug! Feit blijft: Boedapest is prachtig (en best vlak!) dus daar heeft het niet aan gelegen!

Liefs,
Kelly & Esther natuurlijk!

Hardlopen in Boedapest? Lees dan even verder!