Eindelijk was het dan zover, de Reading halve marathon! In augustus vroeg Jo (mijn Engelse nicht) of ik mee wou doen. Samen met haar aan de start staan en er direct een familieweekend van maken. Mijn vaderskant van de familie woont allemaal in Engeland, dus een superdeal! Hardlopen en familiebezoek.

Vanochtend ging de wekker om 06:00 uur om relaxt op te kunnen staan en ons klaar te maken om naar het station te gaan. Rond 08:15 uur in de trein richting Reading met allemaal andere hardlopers, super! Ik hou van die samenhorigheid, iedereen klaarwakker en klaar voor het één en twintig kilometer durende avontuur. Rond 08:30 kwamen we aan in Reading. Pendelbussen stonden klaar en het stadion waar het allemaal zou gaan gebeuren kwam langzaam dichterbij.

Nummers opspelden, zes keer naar de wc, wandelen richting startvakken en het wachten in de vakken kon beginnen. Ik start helaas niet met Jo samen, maar tijdens een race is niemand alleen! Genoeg aanspraak en gezelligheid. Eenmaal in het startvak ben ik er zelfs nog een keer uitgegaan op zoek naar een wc, omdat de dixies in de startvakken een te lange rij hadden, ging ik opzoek naar een dixie buiten de vakken. Gevonden, geen rij, plassen en weer terug! Het weer zat qua hardlooptemperatuur ontzettend mee, een fijne elf graden, maar de wind was koud en sterk. In het startvak had ik een heerlijke bodywarmer van de man van Jo aan en deze heb ik pas 100 meter voor de start uitgedaan. De race zou om 10:15 uur beginnen en vijftien minuten later passeerde ik de startstreep en daar ging ik!

Tijdens de eerste kilometers had ik vleugels. Wind in de rug en geen heuvel te bekennen. Ondanks het drukke parcours kon ik goed tempo houden, eigenlijk iets te hard, maar ik liep heerlijk. Maar rond kilometerpunt vier, uit het niets een berg. Geen heuvel, geen bultje, nee een echte berg. Mijn god dacht ik op de helft van die berg, hoe ga ik hierna ook nog 17 kilometer erbij rennen? Eenmaal over die berg voelden mijn benen redelijk goed, maar gingen we helaas niet direct naar beneden. Het fijne tempo heb ik goed vast kunnen houden, maar toch begon ik die hoogteverschillen te voelen.

Tot kilometer negen ging het ontzettend goed en voelde mijn benen goed, maar ineens ging er een knop om, de heuvels bleven maar komen, maar ik ging qua energie en puf in de benen alleen nog maar bergafwaarts. Ik weet niet hoe ik het heb gedaan, maar ik heb de finish gehaald zonder te wandelen. De prijs voor beste schuifelaar heb ik sowieso gewonnen. Ik kreeg mijn benen niet meer omhoog en weer een lange klim rond kilometerpunt 14 hielp ook echt niet mee. Hoe doen die Engelsen dit? Niemand wandelde, echt niemand! En ik wou zoooo graag!

Ik heb geen idee hoe ik bij de finish ben gekomen zonder te wandelen of op te geven. Maar I did it! Beste stukje van de hele race? De laatste 300 meter in het stadion! Wat een sfeer en feest! Mijn ouders, tante, de man van Jo en mijn kleine neefje zag ik zitten en ik werd ontzettend emotioneel. Het laatste stuk was zo ontzettend zwaar en alles kwam er in één keer uit. Ik ben er en ik heb gewoon weer een halve marathon gelopen! Mijn tijd? 2:14:01! Is dat wat wou? Nee totaal niet! Maar ik ben ontzettend trots op wat ik gedaan heb! Niet gewandeld, een beetje kunnen genieten en de heuvels heb ik verslagen! Maar o wat ben ik dankbaar met het vlakke Nederland! Zin om daar hard te lopen, vlakte!

De Reading halve marathon was echt super! Mocht je ooit in de buurt zijn, doe gezellig mee! De hele 21 kilometer lang is het één groot feest. Met bandjes, rijen dik aanmoedigende mensen en ieder kind langs de weg stond klaar met een high five voor extra energie of wilde je een winegum geven, super sfeer! Tijdens de race heb ik niet echt kunnen genieten, maar nu kijk ik er met een grote glimlach op terug.

Ik wil Jo ontzettend bedanken voor de uitnodiging en het regelen van dit fantastische avontuur! En voor iedereen die het leuk vindt om te weten; Jo haar race ging super! Een PR (2:16:49 drie minuten sneller!) gelopen inclusief een dixiebezoek onderweg! Trots!

Liefs,
Kelly (& Jo!)