Ik heb het gehaald! De finish van de Valencia halve marathon. Het was een ontzettend groot avontuur de afgelopen 7 weken om mijzelf hier zo fit mogelijk aan de start te krijgen, maar ik heb het gewoon gehaald! Hoe mijn Valencia halve marathon ging, lees je hieronder!

Ik ben dus in mijn eentje in Valencia en dat vind ik ontzettend jammer! Wat ik er wel fijn aan vind is dat ik alles, maar dan ook alles op mijn eigen tempo kan doen. De wekker heb ik op Race Day niet gezet, de start is toch pas om 17:30 uur, dus ik heb alle tijd! Ik blijf zolang mogelijk in bed liggen om mijn benen en enkel rust te geven. Rond half tien loop ik richting het ontbijt en ook hier neem ik alle tijd voor, heerlijk! Na het ontbijt verplaats ik mezelf naar het park naast het hotel. In het zonnetje met een boek, lekker ontspannen en mijn enkel zoveel mogelijk rust geven.

De start is een stukje hier vandaan, dus ik wil op tijd die kant op! Beentjes lostrappen op de fiets en alle tijd hebben voor toiletbezoeken en koffie! Bij het startgebied is het al ontzettend druk en ik maar denken dat ik ruim op tijd zou zijn. Overal lopen hardlopers, familie, vrienden en vrijwilligers. De sfeer zit er al vroeg goed in! Ik wist dat iets buiten het startgebied een groot winkelcentrum, zit dus ik dacht slim te zijn om daar een kopje koffie te drinken en de wc een paar keer te bezoeken. Maar ik was niet de enige. Het hele winkelcentrum zat vol met hardlopers, gezellig! Na het kopje koffie en aantal wc bezoeken was het tijd om mijn tas te droppen. Dit event is zo goed geregeld, weinig rijen, zeer duidelijk waar ik mijn tas moet afgeven en alles dicht bij elkaar. Zelf de dixi’s waren top geregeld en hadden geen lange rijen!

Vandaag is eigenlijk het WK halve marathon en ‘gewone’ hardlopers kunnen ook deelnemen. Om 17:05 uur start het Wereld Kampioenschap voor de vrouwen en die start moet ik even zien, kippenvel! Wat ik op dat moment natuurlijk nog niet weet, is dat de nummer één van de vrouwen vandaag een wereldrecord zou lopen, zo gaaf! 25 minuten later starten de mannen profs en ik! Alles is zo goed geregeld en gaat snel, heel fijn! Ineens ben ik bij de startstreep en mag ik los. Klein beetje emotioneel en vol spanning of ik het echt ga halen, loop ik de startstreep over en begint het avontuur!

De eerste kilometer vind ik verschrikkelijk. Ik kom er niet lekker in, heb het bloedheet (18 graden) en loop wat te hinken. Deze halve marathon gaat zo ontzettend lang duren voor mijn gevoel. Maar ineens begint het te regen, zo fijn! Deze regendruppels zijn mijn redding geweest voor de rest van de run en lieten mij direct lekkerder lopen, verkoeling was dus nodig om in mijn ritme te komen. De kilometers vliegen voorbij en ineens ben ik bij kilometer vijf. We keren en daar is ineens volle bak wind, echt Hollandse wind! Mijn tempo zakt in en ik moet even schakelen.

Mijn enkel houdt het tot nu toe erg goed! Ik voel wel kleine pijntjes, maar die zitten mij nu nog zeker niet in de weg. De kilometers vliegen voorbij en ik geniet ontzettend! Ik probeer bij iedere drinkpost minimaal 1 slok water te neen en water over mijn rug te gooien. Ik heb het best warm en zweet als een gek. Maar deze run is zo goed geregeld. Iedere 2.5 kilometer is er een drinkpost, heerlijk! Ik kom langzaam bij kilometer 11 en ik denk, I did it! Over de helft en het aftellen kan beginnen! Het tempo kan ik nog best goed vasthouden. Elke kilometer blijft mooi onder de 6:00 min per kilometer en mijn benen voelen goed. De sfeer is super en ik krijg een beetje vleugels. Ik ga dit gewoon doen, het komt goed! Ik ben tegen mezelf aan het praten en merk dat ik echt geniet. De wegen zijn zo ontzettend breed en vlak, heerlijk! Mijn enkel en benen voel ik voor nu even niet en tot kilometer 16 loop ik heerlijk!

De laatste 5 kilometer zijn echter een ander verhaal. Mentaal zit het best goed, ik hoef niets te bewijzen, dat ik hier sta en al 16 kilometer heb hard gelopen is al super en ik doe het voor mezelf. Alleen mijn linker enkel en benen vind het nu minder leuk. Ik denk ook dat ik wat scheef loop, want het meeste last heb ik van mijn rechter heup. Het tempo zakt langzaam in en de strijdt richting finish kan beginnen. Ik ga het halen, dat weet ik! Maar ik wil blijven hardlopen, niet wandelen!

Dat ik door omstandigheden nu in mijn eentje hier in Valencia loop, vind ik in de laatste kilometers even niet leuk. Ik mis Esther, ik mis een bekend gezicht langs de kant en ik weet dat ik die knuffel na de finish ga missen. Ik weet dat er thuis heel veel mensen meeleven en mijn whatsapp ontploft op dit moment en dat ik dus niet echt alleen ben, maar toch nemen de emoties het even over. Ik moet blijven hardlopen van mezelf om blij en voldaan te finishen in plaats van verdrietig! En dat lukt! De laatste kilometer is mijn langzaamste, maar hij is fantastisch! Wat een prachtig finishgebied, kippenvel! En ik heb het gewoon gedaan!

De afgelopen weken heb ik amper hardgelopen, wel veel gefietst en op de crosstrainer gestaan en ik heb het gewoon gehaald! Ik heb niet gewandeld, bijna genoten van elke kilometer en in een tijd van 2:06:04 na 21.1km over de finish gekomen! Dit had ik nooit durven dromen! Ik ben zo ontzettend trots en blij! Hieronder vind je een fotodagboekje van mijn wedstrijddag! En wie het leuk vind om te weten; ik ben uiteindelijk 10.812e van de wereld geworden! Tja, wie er niet is, kan me ook niet verslaan! 😉

Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor het meeleven en de succeswensen! 7 weken geleden had ik dit nooit durven dromen dat ik de Valencia halve marathon zou lopen en zelfs 3 weken terug nog niet toen ik met moeite een 4 kilometer liep. En iedereen (ze weten zelf heel goed wie ik hier bedoel) die ik lastig heb gevallen met vragen m.b.t mijn enkel en wat ik nou moet doen: bedankt en excuus voor de vele vragen, maar zonder jullie was dit zeker niet gelukt!

Esther ik heb je ontzettend gemist, maar bedankt voor je steun en lieve berichtjes! De volgende doen we weer samen!

Op dit moment doet mijn enkel pijn, maar een stuk minder dan ik had verwacht! Het herstel kan nu echt beginnen! De afgelopen weken was mijn traject, die ik ben aangegaan met verschillende specialisten. Voor iedereen is dit anders! Mijn traject is niet een voorbeeld van hoe het moet, maar wel laat zien dat niets onmogelijk is! Laat je bij een blessure adviseren door een specialist en bepaal samen jouw traject. Ook bij twijfel zeker doen!