Daar is die dan, mijn eerste raceverslagje! Vandaag heb ik de 10 EM (16.1km) gelopen tijdens de Midwinter marathon in Apeldoorn. In 2012 is de run uitgeroepen tot leukste hardloopevenement van Nederland. Vorige jaar liep ik voor de eerste keer mee en ook dit jaar wou ik de run niet overslaan! Qua planning voor Berlijn paste hij niet helemaal in het schema, maar soms is dat niet erg!

Vanochtend om 07:00 uur ging de wekker; vroeg! Samen met Esther in de auto richting Apeldoorn. Eerste traditie, koffie halen net na Zwolle bij het tankstation. Zondagochtend, niemand op de snelweg en dus binnen anderhalf uur in Apeldoorn. Parkeren, pendelbus en settelen. (Compliment voor de organisatie qua parkeren en pendelbussen, ging echt super snel).

Ongeveer een uur voor de wedstrijd waren we bij de start. Binnen, in het Congrescentrum Orpeus (echt naast de start!) konden we warm blijven, was er de mogelijkheid om je om te kleden en konden we onze tassen kwijt. Het geeft mij altijd extra motivatie en kriebels als je tussen al die andere lopers staat die zich ook voorbereiden op de wedstrijd. Overal vang je verhalen op over: sokken die niet goed zitten, dat er toch nog even geplast moet worden, wanneer de start nou eigenlijk is, dat het toch echt vanaf kilometer acht weer naar beneden gaat, enzovoort. Voorpret, wat ik stiekem nodig heb om lekker te kunnen lopen.

Na het omkleden, wc bezoek, nummer opspelden, tas wegbrengen, wc bezoek, veters strikken en afspreken waar we elkaar weer zien, konden we richting de start.

En dan begint het echt te kriebelen, jezelf opladen voor 16.1km waarvan je weet dat de eerste acht omhoog gaan. Bij de start hing een super leuke sfeer, leuke muziek en een fijne speaker die ons nog wat extra motivatie gaf (soms vind ik ze een beetje irritant..). En dan ineens mag je weg! De meute begint op gang te komen en je hardloopt langzaam mee tot de startstreep.

Zoals je hierboven kunt zien zijn de eerste acht kilometers van de race heuvel op. Met dit in mijn gedachten begin ik aan de eerste kilometers. Een lange rechte en brede weg die langzaam vals plat omhoog loopt. Door de drukte kwam ik niet gelijk in mijn ritme, maar ik denk dat dit achteraf niet erg is geweest. Ik heb altijd de neiging om te snel te starten en dit kon nu niet en daardoor moest ik wel langzamer beginnen. Vlak voor het vier kilometerpunt is de langste klim. Je ziet in de verte de andere lopers al ergens boven in je beeld lopen en ziet dus duidelijk hoe ver en hoog je nog moet; kuiten bijter! Mijn zwaarste kilometer was die tussen kilometer vier en kilometer vijf. Ik kwam niet meer in het ritme en kreeg mijn stijve kuiten niet los. Vraag mij niet wat ik tussen kilometer vijf en negen heb gedaan, ik heb echt geen idee! Ik weet het gewoon niet.. genoten denk ik! Rond kilometer negen kwam ik Running Girl Silvana tegen. Super leuk om een meid die normaal bij ons traint nu in actie te zien, topper! Dat het parcours vanaf kilometer acht weer naar beneden gaat, voel je echt. De tweede helft heb ik ook echt lekkerder gelopen. Geen stijve kuiten meer, geen gevecht, minder drukte op het parcours en meer publiek langs de kant, heerlijk! Met een goed gevoel over de finish gekomen, ik kan het nog!

Mijn netto tijd is: 1:28:24 en daar ben ik ontzettend blij mee! Zonder verwachtingen begon ik aan deze run met als enig doel, genieten. En dat is gelukt!

Net als vorig jaar hebben we onze verbrande kcal. er weer aan gegeten in het van der Valk hotel/restaurant bij Zwolle en twee vieze, stinkende en vermoeide meiden in een net restaurant geeft aardig wat bekijks.

Mocht ik volgend jaar kunnen, dan doe ik zeker weer mee! Jij ook?

Dit was mijn eerste raceverslagje. Note to myself, meer foto’s maken! En onthouden wat er voor, tijdens en na de race allemaal gebeurt!

Volgende race, de CPC in Den Haag!