Dit vind ik dus zo leuk, spontane acties! Op woensdagmiddag stuurde Sharina (loopt iedere dinsdag trouw met mijn trainingen mee) een berichtje in een groepsapp of iemand haar kon helpen! Vanwege een blessure waren er mensen in een estafetteteam uitgevallen en of één van ons mee zou willen doen. Ik appte direct terug met ja!

Zaterdag werd ik door Sharina rond 11:30 uur opgehaald, gek idee dat op dat moment onze eerste loper Rik al bezig was en waarschijnlijk onze tweede loper Rolf ook al! Ik was vierde loper dus de zenuwen begonnen langzaam te komen. Hoe weet je nou wanneer je precies moet lopen? Beetje gokken wat de anderen lopen, maar ik kende mijn team helemaal niet! Dus zorgde Sharina en ik ervoor dat we op tijd aanwezig waren, zodat ik nog genoeg tijd zou hebben om mij relaxt klaar te maken.

De hele ochtend, in de auto naar Winschoten toe en tijdens de eerste drie lopers heeft het heerlijk geregend. Op het moment dat ik bijna mocht beginnen stopte het en kwam de zon door en werd het warm. Langzaam kwamen er nog meer zenuwen bij. Had ik wel genoeg gegeten en gedronken? Heb ik het voorbereiden wel serieus genomen of ben ik maar gewoon klaar gaan staan? Ik mag het team natuurlijk niet teleurstellen! Bente kwam gelukkig al snel richting finish en tikte mij aan. En daar ging ik, een tien kilometer waar ik voor mijn gevoel nog niet helemaal klaar voor was.

Zoals altijd liep ik mijn eerste kilometer veel te snel, maar pakte ik daarna een fijn ritme op. Bijna iets te fijn bedacht ik op een gegeven moment. Moest ik er niet een tandje bijzetten? Ik liep zo lekker dat het gewoon bijna automatisch ging. Eerste kilometers vlogen ook echt voorbij, tot ik in een wijk kwam waar veel bochten waren. Ritme raakte ik kwijt en ik had moeite om mezelf steeds op gang te brengen. Rond kilometer zes kwam er eindelijk weer een lange laan en ik wist, aan het einde zouden mijn teamgenoten staan!

Even tussendoor; tijdens de Run Winschoten doen er naast de 10×10 estafette ook mannen en vrouwen mee aan de 50 & 100 kilometer! Echt ik heb zo genoten van deze sporters, wat een prestatie! En wat ik ontzettend speciaal vond en bizar: tijdens mijn tien kilometer werd ik gewoon ingehaald door mannen en vrouwen die deelnamen aan die langere afstanden en er bijvoorbeeld al 30, 40 of zelfs  50 kilometer op hadden zitten, respect!

Ik liep dus met de gedachten dat ik teamgenoten zou zien en dat er mannen en vrouwen om mij heen liepen die er dus al dikke afstanden op hadden zitten richting de aanmoedigingsbocht. Vanaf daar was het nog 2.5 kilometer en wist ik zeker dat ik het zou gaan halen!

Ik werd af en toe ingehaald en ik haalde op mijn beurt ook weer lopers in en heb trouw tegen iedere 50 of 100 kilometer loper “kom op hè!” gezegd en mezelf direct daarna iedere keer de preek gegeven dat ik nog maar een kleine twee kilometer moest en zij misschien nog 60 (!). Mijn laatste kilometer ging in en die was leuk! Sowieso was het langs het hele parcours gezellig, maar de laatste kilometer vloog echt voorbij. Met een klein eindsprintje richting finish rende ik op Hidde af en zat mijn etappe erop.

Met mijn 55:54 ben ik niet helemaal tevreden, maar ik krijg gelukkig wel het gevoel steeds wat sneller weer te worden, fijn! Na mijn tien kilometer ben ik snel gaan douchen en de andere lopers van ons team gaan aanmoedigen. Daarnaast liepen de langeafstandlopers nog steeds hun rondjes, erg leuk en indrukwekkend om te zien. Overall is ons team 37 (8:21:05) geëindigd van de 217 teams die meededen, zo leuk! Rik, Rolf, Bente, Hidde, Marijt, Sharina, Stephan en Daan bedankt! Wie weet tot volgend jaar Winschoten!