Ik weet niet meer wanneer het was, maar een tijdje terug kwam ik op Stefan zijn Instagramprofiel deze briljante muur tegen! Hoe motiverend is dit! Ik stuurde Stefan en Susan direct een mailtje of ze iets meer wilden vertellen over de verschillende startnummers! Welke is de mooiste? En hangt er ook een startnummer tussen waarvan de race zo pittig was dat er alleen al naar kijken weer pijnlijke benen veroorzaakt? Je leest het hieronder!

Mijn naam is Stefan Woudwijk, ik ben 31 jaar en werk als accountant bij Flynth in Amersfoort. Ik woon samen met Susan in Emmeloord, waar we allebei vandaan komen. Het fijne aan hardlopen is dat je even alles los kan laten. Ik heb een vrij drukke baan, zeker in het voorjaar, en hardlopen helpt mij dan om mijn hoofd leeg te maken. Het is fijn om even een uurtje onderweg te zijn en nergens aan te denken. Tevens vind ik het leuk om te zien dat ik nog steeds sneller wordt, dat geeft een kick om door te blijven gaan. 

Ik ben Susan Hesselink, 23 jaar en werk als servicemedewerker bij CameraNU.nl. Het grappige aan ons hardloopverhaal is dat we in dezelfde periode begonnen zijn met hardlopen, maar beide los van elkaar. Stefan wilde met een vriend de halve marathon van Zwolle gaan lopen (niet gelukt, blessure) en ik ging met mijn huisgenootjes naar Rotterdam om de 10km te gaan lopen (en 1 huisgenoot de marathon). Na deze periode hebben we even een paar maandjes niks gedaan, en vervolgens zijn we gaan trainen voor de Fish Potato Run, dé hardloopwedstrijd bij ons, één lange weg van Urk naar Emmeloord (typeert onze polder ;)). Daarna zijn we eigenlijk alleen maar door blijven lopen. Ik aan het trainen voor een halve marathon, Stefan voor de marathon van Rotterdam.

Omdat hardlopen voor ons beiden een passie is, bedachten we dat er iets in ons huis daar naar moest verwijzen. Ik (Susan) heb vanaf het begin al mijn startnummers bewaard, omdat ik het zonde vond om ze weg te gooien, je hebt er immers zo hard voor gewerkt 😉 Toen er meer wedstrijden bij kwamen werd de stapel ook steeds groter. Eerst hebben we onze WC volgeplakt met de nummers en de medailles, maar dat werd al gauw te klein. We hebben in ons appartementje een lange wand op de gang, wat een perfecte plek was voor de startnummers. In het begin was het een redelijk klein propje startnummers, maar inmiddels is er bijna geen plekje meer te vinden voor nieuwe nummers! Maar goed dat we binnenkort gaan verhuizen :P.

Als mensen bij ons binnenkomen zien ze ook altijd gelijk de muur, wat altijd zorgt voor leuke reacties. Maar we kijken er zelf ook regelmatig naar, en halen samen herinneringen op van hoe leuk de wedstrijden waren (of zwaar! Haha). Het startnummer dat voor ons samen de mooiste herinnering heeft is de marathon van Rotterdam van 2016. Dit was voor mij (Susan) mijn eerste marathon, en Stefan liep hem mee ‘in dienst van mij’, zoals hij iedereen vertelde. Hij heeft mij er echt doorheen gesleept, en het was natuurlijk super leuk om dat samen te kunnen ervaren! 

Het startnummer waar ik (Stefan) het meest trots op ben is een lastige keuze, maar ik ga toch voor mijn eerste marathon, die van Rotterdam. Dat is het nummer waar het voor mij allemaal mee begonnen is, waar ik het échte hardloopvirus heb opgedaan.

Voor mij (Susan) is het startnummer waar ik het meest trots op ben die van Berlijn. Dat was een pittige uitdaging, omdat ik een stuk slechter had getraind dan voor Rotterdam (ik had het immers al eens gedaan, right ;)). Maar op de een of andere manier is dit zo snel voorbij gegaan, ook als ik er nu weer aan terug denk. Komt voor een groot gedeelte ook doordat Stefan zich op 7 plekken onderweg liet zien, waardoor ik elke x toe kon werken naar het volgende punt (ik had ook de km’s waar hij zou staan op mijn arm geschreven als extra motivatie :)).

Voor mij (Stefan) heeft het startnummer van Winschoten (100km) wel echt een bijzondere waarde. Allereerst natuurlijk hetgeen waar ik 9 maanden lang voor heb getraind, alles voor heb gedaan en gelaten, en dat het er dan zo goed uit komt op zo’n dag, ik heb echt op het juiste moment gepiekt. Maar het bijzondere randje eraan is dat ik 3e werd op het NK. Iets waar ik zelfs nooit van had kunnen dromen! Zo onwerkelijk. Onderweg heb ik dat ook totaal niet doorgehad, en mijn familie ook niet, wat opzich wel fijn was, want ik heb daardoor niet extra gepusht, maar wat wel echt zo bizar was toen ik dat hoorde op het moment dat ik over de finish kwam!

Mijn (Susan) eerste startnummer is die van de 10km van Rotterdam, in 2014. Dit is tevens ook het evenement waarvan de meeste startnummers op de muur hangen (5 stuks). Maar omdat we veel wedstrijden samen doen, en eigenlijk nog niet erg lang rennen, volgen Halve van Zwolle (4 stuks), Midwintermarathon (4 stuks), Fish Potato Run (4 stuks, 7 als Stefan zijn startnummers had gehouden), Oliebollenloop (4 stuks).

Het eerste startnummer is voor Stefan eigenlijk de Fish Potato Run, maar die werden destijds ingeleverd om de tijd uit te lezen, daarom is zijn eerste aan de muur die van een dorpsloop in Marknesse (10km samen met Susan).

De zwaarste loopjes hangen er uiteraard ook tussen. Voor Stefan is dat de 32 van Kampen. Een wedstrijd dat voor hem echt een test was voor zijn eerste marathon, maar dat uitliep op een deceptie. Het staat er op het nummer ook duidelijk bijgeschreven, zodat we het nooit kunnen vergeten 😉 Voor mij (Susan) is dat mijn eerste halve marathon in Enschede. Iets met een pacer die te snel startte.. L Desondanks heb ik het toch uitgelopen en ben ik doorgegaan met hardlopen :P.

Een startnummer dat Stefan nog graag aan de wall toe wil voegen is een internationale wedstrijd. Het maakt hem niet zo veel uit welke dat dan moet zijn. Voor mij (Susan) is er niet perse een nummer die nog toegevoegd moet worden, maar als ik toch moet kiezen ga ik voor de (halve) marathon van Rome, dat lijkt mij zo gaaf om daar eens te lopen!

Stefan en Susan, super bedankt voor jullie muur vol motivatie! Benieuwd naar de hardloopavonturen van Susan en Stefan, klik dan op de naam en volg ze via Instagram!

En wat doe jij eigenlijk met je startnummers?