Nog maar drie nachtjes slapen tot de Valencia halve marathon! En alles is totaal anders dan gepland! Ik vlieg vandaag in mijn eentje naar Valencia en helaas niet met Esther. Esther blijft lastminute vanwege omstandigheden thuis en na veel gepieker en aanmoedigende woorden van Esther heb ik de keuze gemaakt om toch te gaan!

Of ik klaar ben voor de halve en of ik ga starten? Je leest het hieronder!

Precies zeven weken geleden ging ik in Marokko door mijn enkel (gelukkig hebben we de foto’s nog). Het eerste waar ik aan dacht, Valencia! Ik zou hier namelijk gaan voor een dik persoonlijk record en keek ontzettend uit naar hard hiervoor trainen. Normaal is de halve marathon van Valencia in het najaar, maar het WK halve marathon vindt aankomende zaterdag in Valencia plaats en ‘gewone’ lopers kunnen ook meedoen. Samen met Esther schreef ik mij in en ik wist direct, ik wil hier knallen! Het parcours is extra vlak gemaakt om de topatleten de kans te geven om een wereldrecord te kunnen lopen, de start is om 18:00 uur en dat vind ik ontzettend fijn en al die topatleten aan de start motiveren ontzettend. Maar helaas heb ik al mijn plannen en doelen bij moeten stellen.

Het doel was om keihard te trainen en een persoonlijk record te lopen, maar nu werd het doel ineens totaal iets anders. Zou ik überhaupt kunnen starten?

Bij thuiskomst uit Marokko heb ik direct de knop omgezet, een hometrainer in de woonkamer gezet om conditioneel sterk te blijven en een plan gemaakt. Ik moest en zou Valencia halen. Een persoonlijk record zou het zeker niet worden, maar een medaille in ontvangst nemen tijdens het WK halve marathon werd het nieuwe doel. Ik wil starten en zal finishen. Gelukkig werk in ik het Sportmedisch Centrum en zijn mijn directe collega’s sportfysiotherapeuten en sportartsen. Die heb ik afgelopen weken aardig lastig gevallen. Tapen, testen, vragen beantwoorden en kansen bespreken. Het zou een uitdaging worden, maar gelukkig niet onmogelijk!

Weken lang heb ik gefietst, oefeningen gedaan, gelet op mijn eten en gerust waar kon. Conditioneel zit het goed. Urenlang op de fiets gezeten, maar de sprongbelasting werd een uitdaging. Langzaam voegde ik mini intervaltrainingen toe, liep ik vorige week een duurloop van 8km en stond ik aan de start van de Nacht van Groningen 5km. Mijn enkel is het zeker niet overal mee eens, maar de drang om mee te doen met de halve is groot. De woorden van mijn collega sportarts gaven de doorslag. Ik zou door te starten in Valencia niets in mijn enkel stuk kunnen maken, alleen zal het mijn herstel in de weg zitten. Er bestaat een kans dat ik mezelf weken terug in de tijd breng en na Valencia misschien weer zoveel last ervaar dat ik van vooraf aan weer zou moeten beginnen met de belasting opvoeren. De vraag dus alleen voor mezelf; heb ik dat er voor over? JA!

Ik ga starten in Valencia! Ik kan niets stuk maken, dat gaf de doorslag! Een fit en gezond iemand kan ook met kleerscheuren over de finish komen en weken uit de letterlijk running zijn. Dus JA ik ga meedoen aan de Valencia halve marathon én het WK ;)! De tijd is veel te snel gegaan, ik had graag nog een paar weken extra gehad. Maar het is helaas niet anders. Ik moet het hier mee doen en hopen dat het goed genoeg is geweest.

Ik ga de halve marathon lopen als een duurloop en goed luisteren naar mijn lichaam. Ontzettend genieten van Valencia en de sfeer van het WK. Geen stress en spanning of ik een persoonlijk record ga lopen, nee mijn enige doel aankomende zaterdag is de finish halen! Ook voor Esther!

Ik heb er zin in!

Zit je zelf ooit in zo’n situatie dat je vanwege een blessure wel of niet moet gaan hardlopen. Maak de keuze dan samen met een sportfysiotherapeut of sportarts en niet op basis van mijn traject! Mijn collega’s kennen mij goed en zien mij bijna dagelijks. Ik heb ze wekenlang lastig gevallen en zouden geen go geven als het echt niet zou kunnen en onverantwoord zou zijn. Voor iemand anders kan dit helemaal anders zijn! Check dus eerst bij een professional wat jou traject gaat worden, ook bij twijfel altijd doen!